تولد بسکتبال

تولد ورزشی به نام بسکتبال

<>
<>
<>

جیمز نای اسمیت یک پزشک کانادایی بود که با ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و تابعیت آن کشور را گرفت .
در سال 1891 یعنی زمانی که دکتر نای اسمیت در دانشگاه ورزش اسپرینگ فیلد (واقع در ایالت ماساچوست آمریکا) درس می داد ، رئیس دانشگاه از او خواست ورزشی ابداع و اختراع کند که دانشجویان بتوانند در فصل زمستان در سالن به آن بپردازند تا آمادگی جسمانی خود را برای پرداختن به مسابقات میدانی فوتبال ، هاکی و بیسبال ، در فصل بهار و تابستان حفظ کند .

دکتر نای اسمیت پس از بررسی رشته های موجود ورزشی ، دریافت که ورزش جدید باید :

• توپ در آن نقش داشته باشد .
• به صورت گروهی به اجرا در آید .
• اصل رقابت در آن رعایت شود .
• و بر مهارت استوار باشد .
• هیچ گونه خشونتی و برخوردهای سخت بدنی مبتنی نباشد .

حاصل این افکار و اندیشه ها ورزشی شد به نام بسکتبال که امروزه پس از سپری شدن نزدیک به یک قرن و اندی از اختراع آن ، از پر طرفدارترین و هیجان انگیزترین رشته های ورزش بین المللی است .
دکتر نای اسمیت در شروع کار دو سبد که مخصوص حمل میوه بود بر دیوار دو طرف سالن ورزش دانشگاه و در ارتفاعی بلندتر از قد یک انسان قد بلند نصب کرد و به دو گروه از ورزشکاران جوان دانشگاه آموزش داد که توپی را دست به دست بدهند و سعی کنند آن را به درون سبد بیندازند . در این حال ، تیم مقابل باید بکوشد که مانع از انجام این کار شود و توپ را هم از چنگ حریف بربایند و تصاحب کند.
نخستین مسابقه ای که به این ترتیب و به صورتی تجربی ترتیب یافت میان دو تیم 9 نفره در کالج اسپرینگ فیلد بود و اولین گل تاریخ بسکتبال را هم یکی از بازیکنان به نام "ویلیام چیلس" به سبد انداخت . بعدها شخصی به نام "فرانک ماهان" با توجه به اینکه در زبان انگلیسی سبد را بسکت ( BASKET ) و توپ را بال (BALL ) می گویند ، این ورزش را بسکتبال نامید . دکتر نای اسمیت ، برای آنکه بازی بسکتبال خشن نشود ، مقررات دقیقی برای آن به وجود آورد . بعضی از مقررات اولیه بسکتبال چنین بود :

• بازیکنان حق نداشتند توپ را از دست هم بربایند .
• بازیکنی که توپ را در اختیار داشت ، نباید با آن راه برود یا بدود .
• هل دادن و هر نوع خشونت ممنوع بود .
• فقط بازیکنانی که توپ را در اختیار نداشتند می توانستند به هر طرف بدوند و جا بگیرند .
• بازیکن توپ به دست باید توپ را به طرف یاران خود پرتاب کند و به آنها برساند .

<>
<>
<>


در آغاز ، ته سبد هم بسته بود و هر بار که توپ به درون سبد می افتاد باید کسی به کمک نردبان توپ را از سبد بیرون بیاورد .
در سال 1892 شخصی به نام "لئو آلن" سبد بسکتبال را که تا آن روز از ترکه چوب یا الیاف بود و به همین دلیل به زودی پاره و فرسوده می شد ، از سیم بافت تا استحکام بیشتری داشته باشد .
دیری نگذشت که این ورزش جدید طرفداران زیادی در میان دانشجویان دانشگاه اسپرینگ فیلد و دیگر دانشگاه ها یافت .دکتر نای اسمیت هم مقررات و قوانین بسکتبال را کامل تر کرد و نسخه هایی از آن را به هر دانشگاه یا باشگاهی که علاقمند بود ارسال داشت . این مقررات در سال 1892 میلادی به صورت کتابچه ای برای استفاده عموم منتشر شد .
کشور کانادا نخستین کشور خارجی بود که ورزش بسکتبال به آن راه یافت .
دیگر کشور ها هم بتدریج و در سال های بعد پذیرای این ورزش جدید شدند :
فرانسه در سال 1893 ، چین و هندوستان در سال 1894 ، انگلستان در سال 1894 ژاپن در سال 1900 و .. .
نخستین مسابقه رسمی بسکتبال در سال 1896 بین دو تیم از دو دانشگاه شیکاگو و آیوا برگزار شد . نتیجه این بازی تاریخی 15 بر 12 به سود تیم دانشگاه شیکاگو بود .
در سال 1930 دکتر نای اسمیت کتابی درباره خواص بسکتبال تالیف کرد تا نشان دهد که بازی بسکتبال گرچه بسیار پر تحرک است اما حتی برای سالمندان هم خطری ندارد و آسیبی متوجه اعضای حیاتی بدن ( قلب و کلیه ) نخواهد شد .

انرژی در بسکتبال

سیستم انرژی در بسکتبال

سیستمهای انرژی در بسکتبال: بحث راجع به سیستمهای تولید انرژی در بدن برای انجام فعالیتهای روزمره و بالاخص ورزشی از دیرباز موضوع اکثر کتابهای ورزشی و همچنین سمینارها و کنفرانس های ورزشی و علم تمرین بوده و می‌باشد. ورزش بسکتبال نیز از این قاعده مستثنی نمی‌باشد و در این ورزش جذاب نیز مورد تحلیل و بررسی های قرار گرفته است و نظرات مختلف راجع به سیستمهای انرژی مطرح شده است. در این مقاله قصد بر آن است که در ابتدا سیستمهای انرژی را بطور بسیار مختصر تعریف کرده و چگونگی عملکرد آنها را توضیح دهیم و سپس بدنبال آن راجع به اهمیت هر یک از آنها در ورزش بسکتبال می‌پردازیم. سیستمهای انرژی سیستمهای انرژی در بدن به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: یکی هوازی و دیگری غیر هوازی. سیستم هوازی آن دسته از واکنشهائی را شامل می‌شوند که برای تولید انرژی نیاز به وجود اکسیژن داشته و معمولاً واکنشها در حضور اکسیژن و در میتوکدوزی سلول صورت می‌گیرد و در مقابل این سیستم، سیستم غیر هوازی وجود دارد که همانطور که از نام آن پیداست انجام واکنشها نیازی به اکسیژن نداشته و یا به بیان ساده تر در شرایط کمبود و یا نبود اکسیژن انجام شده و انرژی برای فعالیتهای سلول را فراهم می‌ کند این دستة اخیر خود به دو زیر گروه کوچکتر به نام سیستم اسید لاکتیکی و سیستم غیر اسید لاکتیکی تقسیم می‌شوند. الف) سیستم لاکتیک سیستمی از تولید انرژی است که علاوه بر تولید مولکولهای ATP در سلول که منشاء انرژی یا فرم رایج انرژی در داخل بدن هستند مادة دیگری نیز بنام اسید لاکتیک تولید می‌کنند که برای سلول مضر بوده و بالا رفتن آن از میزان خاص در درون سلول و همچنین خون منجر به اختلالات زیادی در عملکرد سلولی و در نهایت کل سیستم ارگانهای بدن می شود. ب) سیستم غیر اسید لاکتیک غیر هوازی که به سیستم فسفاژن معروف است سیستمی است که باز برای تولید انرژی نیاز به وجود اکسیژن ندارد ولی مادة زائدی نیز تولید نمی‌کند. این سیستم بسیار در دسترس بوده و شامل خود ATP ذخیره در سلول بوده بعلاوه کراتین فسفات که خود یک ترکیب فسفردار بوده و با پیوندهای پر انرژی که با آزاد کردن بنیان فسفر خود آن را در اختیار ATP گذاشته و آن را تبدیل به ATP می‌کنند. حال که در اینجا صحبت از ATP و ADP شد بد نیست که بطور مختصر راجع به این ترکیبات توضیحاتی داده شود. ATP یا آدنوزین تری فسفات فرم رایج انرژی در سلولهای عضلانی و بطور کل بدن است. همانطور که اگر شما به خارج او کشور سفر کنید با رسیدن در کشور مقصد نیاز هست که پول خود را برای خرج کردن ابتدا به پول رایج مملکت مورد نظر تبدیل کنید تا بتوانید آن را خرج کنید و از آن استفاده کنید. ATP نیز دقیقاً چنین حالتی را دارد- تمام مواد غذائی که مصرف می‌شود باید انرژی موجود در پیوندهای شیمیائی را صرف تشکیل ATP کنند تا در بدن قابل مصرف باشد به عبارتی ATP در بدن به عنوان واحد انرژی شناخته می‌شود. آنچه در بحث سیستمهای انرژی بسیار مهم است یکی مقدار کل ATP می‌باشد که ممکن است از مصرف مواد غذائی اولیه از قبیل کربوهیدرات ها و چربی ها و پروئین ها ایجاد شودو نکته مهم دیگر سرعت تولید انرژی یا همان ATP در واحد زمان است. به همین دلیل نیاز است که سیستمهای انرژی را از این لحاظ دسته بندی کنیم. از لحاظ سرعت تأمین انرژی سیستم غیر هوازی – غیر اسید لاکتیکی یا همان سیستم فسفاژن جایگاه اول را داشته و بعد از آن به ترتیب سیستم غیر هوازی- اسیدلاکتیکی و نهایتاً سیستم هوازی قرار می‌گیرند ولی از لحاظ میزان یا حجم و مقدار ATP تولید شده از هر یک از این سیستمهای انرژی و رتبه بندی دقیقاً برعکس می‌شود یعنی سیستم هوازی بیشترین مقدار و سیستم غیر هوازی (غیر اسید لاکتیکی) کمترین مقدار ATP را تولید می‌کند. از لحاظ کاربردی یا عملی این بدین معناست که اگر بدن یا عضله نیاز به اجرای حرکتی داشته باشد که نیاز به مصرف مقدار زیادی انرژی در زمان اندک داشته باشد در این زمان سیستم غیر هوازی وارد عمل می‌شود به عنوان مثال می توان به یک برش سریع یا بوتاب شوت جفت و یا ریباندتوپ از حلقه و یا دفاع اشاره کرد در هر یک از این حرکات و یا حوادث یک فصل مشترک وجود دارد و آن انجام یک حرکت با توان بالاست مانند پریدن و یا دویدن سریع. همانطور که مشخص است زمان اجرای این حرکات کوتاه بوده و از حد چند ثانیه تجاوز نمی‌کند در این حرکات معمول سیستم غیر هوازی (غیر اسید لاکتیکی) نقش عمده را ایفا می‌کند. ولی در شرایط دیگر اوضاع می‌تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال به یک وضعیت دفاع یارگیری تمام زمین توجه کنید. در این حالت بازیکنان موانع باید سریع و بدون وقفه مرتباً زمین جابجا شده و در امر دفاع و یار مستقیم خود و همچنین کمک وپوشش به هم نیمی خود و یا قطع توپ ایفای نقش کنند. این وضعیت همان طور که مشخص است از حرکات مثل فرش و یا دیباند طولانی تر بوده و در عین حال از لحاظ توان نیز پائین تر می باشد. در این شرایط معمولاً اعتقاد بر آن است که سیستم غیر هوازی- اسید لاکتیکی نقش عمده را ایفا می‌کند . همانطور که مشاهده می‌کنید در حوادث بازی بسکتبال و حرکات تکنیکی آن مثل شوت زدن سه گام رفتن- ریباند و یا دانک زدن و غیره معمولاً سیستم های غیر هوازی نقش عمده را بازی می‌کنند و این همان چیزی است که در بسیاری از کتاب های فیزیولوژی ورزش و علم تمرین نیز به آن اشاره می‌شود. اما در این بیان نقش سیستم هوازی کدام است؟ آیا این سیستم نقش در ورزش بسکتبال دارد و آیا اصولاً این سیستم سیستم مهمی به شمار می‌رود یا خیر؟ اولاً باید گفت سیستم هوازی مهمترین سیستم انرژی بدن می‌باشد چرا که سلولهای بدن در کلیه کارهای روزانه و بطور عادی ازآن استفاده می‌کنند و نکته دوم که معمولا توان این سیستم از لحاظ عملی بالاتر از آن چیزی است که تخمین زده می‌شود. این بدین معناست که در بسیاری از تکرارهای پرتوان و یا تکرار حرکاتی که نیاز به توان بالا و انرژی زیادتری است با انجام تکرارهای بیشتر این سیستم نیز مداخله بیشتری می‌کند بخصوص اگر زمان استراحت بین آن حوادث یا حرکات که نیاز به انرژی فراوان دارد طولانی نباشد و نکته سوم آن که این سیستم نقش بسیار مهمی را در بازگشت به حالت اولیه و شارژ مجدد در سیستم غیر هوازی ذکر شده بازی می‌کند. در نتیجه این سیستم انرژی نقش پیش نیاز را برای دو سیستم دیگر بازی می‌کند. از لحاظ عملی نتیجه آن که بازیکنان بسکتبال نیاز دارند تا سیستم هوازی خود را خوب تقویت کنند تا بتوانند اجرای خوبی از خود در زمین بازی نشان دهند. (دکتر حمید مجلسی)

افزایش پرش

افزایش پرش در بسکتبال  همیشه گرم کنید و بدن را بکشید (بخصوص پاها) حرکتهای انفجاری، برای بدست آوردن نتیجه ی مطلوب لازم است. قرار دادن صحیح پاها الزامیست، مقصود فیکس شدن قوزک پاها هنگام فرود بر زمین است. ریکاوری مناسب بین هر دوره نمی تواند مناسب باشد. هنگامی که فعالیت ها و ورزش های پلیمتریک را انجام می دهید، فقط از وزن بدن خود استفاده کنید و هرگز از وزنه استفاده نکنید. در هر سری از پرش ها سعی کنید به ارتفاع بالاتری بپرید، و به حالت منفجر شدن با شتاب بالا پرش کنید. تعادل خود را در هوا به وسیله زانوها حفظ کنید، در هوا شست را رو به بالا قرار گیرد. به هیچ وجه در زمین های خیس این تمرینات انجام نشود. از زمین های قابل ارتعاش استفاده شود مانند زمین های چمن خشک و یا زمین ورزش دو و میدانی، معمولا زمین های صاف و مسطح قابل اجرا برای این تمرینات هستند. مقصود قرار دادن قسمت پنجه ی پا بر روی زمین است ، از قرار دادن پاشنه یا پهلوی پا هنگام فرود آمدن بر زمین جلوگیری کنید. هدف تمرینات پلیمتریک بهبود بخشیدن قدرت انفجاری افراد می باشد بهمین دلیل برای تاثیرات آن صد درصد موثر باشد نیازمند آنیم که تمام حرکات آن صحیح درست و کامل انجام شود. به خاطر اینکه موفقیت در این تمرین به تلاش شما بستگی دارد شما خواهید دریافت که بین تمرینات نیازمند به استراحت برای ریکاوری بدن خودتان دارید. به نسبت 1 به 5 شما باید ورزش و استراحت کنید. به طور مثال بعد 30 ثانیه فعالیت پلیمتریک شما باید 5/2 دقیقه استراحت کنید تا ریکاوری در بدنتان انجام شود. در زمان استراحت یک تمرین بدنتان باید تحرک را ادامه دهد. برای مثال اگر روی پاهاتان فشار آمددر زمان اتمام آن شما می توانید به ball handling و یا تمرینات شوت بپردازید و یا تمریناتی که به آن عضوی که در پلیمتریک استفاده شده فشار نیاورد تا ریکاوری شود.   درشکل دیگر منبع هایی وجود دارد که می تواند زمان دقیق استراحت و فعالیت را برای شما بیان کند. تنها چیزی که شما باید به آن دقت کنید این نیست بلکه اغلب مقدار بهبودی و اصلاح شما در پرش ها و زمینه ی هدف شما سنجیده می شود. زمان و شکل درست در پرشها به تناسب هم لازم است در بهبودی پرش شما! شما همواره باید سریع و درست پرش ها را انجام دهید. رد بعضی مواقع شما لازم دارید 30 بار بپرید، در نتیجه شما به زمان بیشتری برای انجام آن دارید. به طور کلی شما نه باید تکنیک را به سرعت ترجیح دهید و نه سرعت را به تکنیک!! بلکه باید به نسبت هم و درست انجام شوند. اغلب بازیکنان بسکتبال در رده ی سنی نوجوانان و جوانان آرزو دارند که قدرت پرش خود را افزایش دهند ولی معمولا نمی دانند که چطور این امکان میسر می شود . ممکن است که شما اعتقاد داشته باشید که می توانید پرش عمودی خود را افزایش دهید، شاید عقیده ی شما درست باشد، اما این مینیمم آن مقدار است که شما قادر به افزایش پرشتان هستید. در واقع شما از حداکثر پتانسیل خود استفاده نمی کنید. یک راز بزرگ اینجا وجود دارد و آن این است که اگر شما می خواهید پرش بلندتری داشته باشید باید وقتی را برای پرش صرف کنید البته این بدین معنی نیست که بروید گوشه ای و مدام بالا و پایین بپرید، بلکه منظور ما بکار گرفتن تمام وکمال از پتانسیل به صورت کاملا سنجیده و پیش رفتن با برنامه ی ساده و متنوع روزانه که بر ماهیچه های مورد استفاده در حرکات یک بازی بسکتبال فشار می آورد ، می باشد. تمرینات پلیمتریک تنها راه حل این مسئله است که می تواند به شما کمک فراوانی کند.   این تمرینات امتحان شده و در بازیکنان مختلف جواب داده است و اگر به طور صحیح انجام شود پرش عمودی شما به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت. هرچند از طرف دیگر معمولا بازیکنانی وجود دارند که به طور اساسی مقدار زیادی به پرش عمودی آنها در طی تمرین، به دلیل نبودن تلاش و هماهنگی ، اضافه نمی شود. موفقیت در این تمرینات و برنامه به خود شما وابسته است و با انجام دقیق دستورعمل ها و سخت کوشی شما وابسته است. نکات مهم هنگامی که بدن شما سرد است این تمرینات را آغاز نکنید: منظور این است که قبل از اجراء این تمرینات باید هر شخص به طور مداوم فعالیت داشته باشد و اصطلاحا خود را گرم کرده باشد. اول یک برنامه 12-6 ماهه پایه ریزی می شود که در هر هفته 5-4 بار برنامه ی 45-30 دقیقه ای برای افزایش شدت فعالیتان صورت می گیرد. در بعضی اوقات افراد خوب گرم نمی کنند یا بدون گرم کردن برنامه ی پلیمتریک را انجام می دهند و در نهایت زیاد نتیجه نمی گیرند. من پیشنهاد می کنم که خوب گرم کنید چون لازمه ی موفقیت شما در این برنامه است. شما گرم می کنید برای اینکه بدنتان کش بیاید و انعطاف پذیر باشد نه اینکه بدنتان را بکشید تا گرم شود. که این امر هم با 15-10 دقیقه فعالیت ملایم و 15-10 دقیقه کششی به وقوع می پیوندد. که پیشنهاد می شود که حرکات کششی را بین دو زمان فعالیت بدنی انجام دهید!!! یعنی اول مقداری فعالیت بعد حرکات کششی و دوباره فعالیت بدنی. برای گرم کردن تمرنات مخصوص شوت و یا کنترل توپ بسیار موثر است. در ضمن خلاف این نیز برای سرد کردن مناسب است. به یاد داشته باشید که هیچ وقت نباید تمرین را در حالیکه گرم هستید رها کنید.ضربه پنالتی تمرین خوبی بای این امر میتواند باشد. رژیم غذایی مناسب و صحیح در این تمرینات بسیار مناسب است ، درواقع اگر شما می خواهید که ماهیچه ها حداکثر شد خود را کنند باید برنامه ی غذایی مناسب را دنبال کنید. بدون این امر شما زود دچار خستگی می شوید و قادر نخواهید بود بقیه ی تمرینات و این تمرینات را انجان دهید. وبرنامه ی غذایی از ملزومات تمرینات و متودهای مورد نیاز برای استفاده از حداکثر پتانسل است. پلیمتریک یکی از راه های عالی توسعه ی بازی ورزشکاران و افزایش پرش آنها و بهبود سرعت و قدرت انفجاری آنها می باشد. حتما هنگام اجرای این تمرینات مطمئن باشید که به درستی قوانین اجرای آنها را رعایت می کنید. به یاد داشته باشید باید این نکته ها را رعایت کنید: