اسیب های بسکتبال

بسکتبال

در این رشته کدام قسمت های بدن بیشتر دچار آسیب می شوند؟

در کل ، مچ پا و زانو بیشترین احتمال آسیب دیدگی را دارا می باشند . به ترتیب قسمت های زیر هم مستعد صدمه هستند: دست مچ ساعد سر صورت ، گردن ، پشت ، لگن ، زانو ، شانه و آرنج ، آسیب زانو و 50% کل صدمات ناشی از ورزش بسکتبال را شامل می شود . طبیعت این رشته که براساس دویدن ، حرکات جانبی ، پرش ، تغییر مسیر های ناگهانی و تغییر سرعت دویدن است ، سبب مستعد شدن رباطها و استخوانها به آسیب می شود.

بهترین زمان برگشت به مسابقه پس از پیچ خوردگی مچ پا چه زمانی است ؟

این فاصله زماتی وابسته به شدت آسیب و سرعت برخورد و انجام مراقبت مناسب از آن است عواملی که بیشتر از همه تعیین کنندة توانایی برگشت به مسابقه هستند باید تضمین کننده حرکات بدون درد در تمام جهات مفصل ، عملکرد قدرتی کافی ، بازگشت حس  درک موقعیت مفصل و فقدان درد باشند انجام حرکات طبیعی مفصل وابستگی تام به شروع زودرس حرکات فاقد درد در تمرین های کششی دارد تا احتمال ایجاد محدودیت حرکتی در اثر عدم استفاده از مفصل را  از بین ببرد ، عملکرد قدرتی کافی با توانایی انجام فعالیتهای حرکت مختلف ( مثل حرکات جانبی ، دویدن و …) تعریف میشود. اگر ورزشکار صدمه دیده علیرغم درد به مسابقه ادامه دهد ، احتمالا و خیم تر شدن صدمه و اضافه شدن آسیب های دیگر را بالا می برد ، اگر چه تا حدد 6 هفته ، وجود تورم و ناراحتی در مفصل انتظار می رود که با کمک استفاده از یخ ، فشار و بالا نگهداشتن عضو رفع خواهد تشد.

چگونه می توان احتمال بروز پیچ خوردگی در مچ پا ویا عود آن ار کاهش داد؟

هم عوامل درونی و هم بیرونی در این قضیه دخالت دارند :

الف - عوامل درونی : آمادگی های پیش از فصل که به تقویت و کشش عضلات قسمت پایین پا بپردازند و سبب ثبات مفصل مچ پا گردن مسلم است که تصحیح صدمات قبلی هم اهمیت بسزایی دارند که در این راه از برنامه های بازتوانی استفاده می شود.

ب - عوامل خارجی : استفاده از وسایل کمک ارتوپدی در جهت تثبیت و حمایت تثبیت و حمایت مفصل را شامل می شود. یک عامل مهم در پیشگیری از اسیب مچ پا، توجه به تمرین در زمین مسطح و خشک میباشد.

ایا جهیدن و پرش ها مکرر در بسکتبال لیستها قادر به صدمه رساندن به آنها است ؟ در این صورت عوامل دخیل و مکانیسم ایجاد آن را توضیح دهید.

بله، اصطلاح Jumper's Knee‌ به همین معناست و در حقیقت آسیب ناشی از استفاده مکرر و بیش از حد زانو است که با به کارگیری مکانیسم راست کنندة زانو، سبب درگیری بافت نرم زانو هم می شود. این آسیب اصولا تاندون کشکک را در گیر می کند، که محل درگیری یا در قطب تحتانی آن و یا در محل اتصال به تکمه استخوان درشت نی میباشد ، ترومای جزیی و مکرر که در اثر جهیدن های مکرر به فیبرهای تاندنی وارد یمشود، آغاز گر واکنشی التهابی است که سبب درد و حساسیت می گردد.

از عوامل دخیل درایجاد آن می توان به ضعف عضله Vastus medialis obliqus‌ در مقایسه با Vaastus Lasteralis‌ ، کاهش قابلیت انعطاف عضله همسترینگ ، ضعف عضلات خم کنندة مچ پا به عقب (Dorsiflexors) و انحراف زانوها به طرف خارج اشاره کرد .

شایعترین آسیب های چشمی در بسکتبالیست ها و راه درمان آنها را شرح دهید .

پارگی های قرینه یا ملتحمه ، خونمردگی در پلک یا کرة چشم ، پارگی پلک و یا خونریزی زیرملتحمه به وطر شایعی در این ورزشکاران رخ می دهند باید انتظار این آسیب ها را داشت ، سریعا آنها را تشخیص داد و در صورت وخامت صدمه به پزشک متخصص چشم معرفی کرد.

منظور از شکستگی jones‌چیست ؟

با توجه به حرکت جانبی و پر قدرت مکرر ، جهیدن ها و سایر انواع حرکات ناگهانی ، احتمال ایجاد این شکستگی تنشی بالا می رود . نیروی زیادی که در اثر حرکات بالا به قاعدة پنجمین استخوان متاتارس وارد میشود. عامل آن است این شکستگی اغلب ورزشکار را ناتوان می کند و بر قرار اتصال مجدد بین تکه های شکستگی

گاهی نیازمند جراحی و یا جا انداختن است. درمان آن از وظایف یک ارتوپد می باشد.

شایعترین آسیب انگشتان در بسکتبالیست ها چیست؟

شایعترین محل آسیب ، در مفصل اول بین انگشتی (PIP) است که می توان به صورت شکستگی یا در رفتگی باشد. به نظر می رسد این آسیب درانگشتان 2 تا 5 شایعتر باشد، انگشت Mallet‌ یا کندگی تاندون عضله راست کننده انگشت در محل اتصال آن به بند آخر هم آسیب شایع دیگر است . برای معالجه این آسیب ، گچ گیری به مدت 3 تا 5 هفته توصیه می شود.

تولد بسکتبال

تولد ورزشی به نام بسکتبال

<>
<>
<>

جیمز نای اسمیت یک پزشک کانادایی بود که با ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد و تابعیت آن کشور را گرفت .
در سال 1891 یعنی زمانی که دکتر نای اسمیت در دانشگاه ورزش اسپرینگ فیلد (واقع در ایالت ماساچوست آمریکا) درس می داد ، رئیس دانشگاه از او خواست ورزشی ابداع و اختراع کند که دانشجویان بتوانند در فصل زمستان در سالن به آن بپردازند تا آمادگی جسمانی خود را برای پرداختن به مسابقات میدانی فوتبال ، هاکی و بیسبال ، در فصل بهار و تابستان حفظ کند .

دکتر نای اسمیت پس از بررسی رشته های موجود ورزشی ، دریافت که ورزش جدید باید :

• توپ در آن نقش داشته باشد .
• به صورت گروهی به اجرا در آید .
• اصل رقابت در آن رعایت شود .
• و بر مهارت استوار باشد .
• هیچ گونه خشونتی و برخوردهای سخت بدنی مبتنی نباشد .

حاصل این افکار و اندیشه ها ورزشی شد به نام بسکتبال که امروزه پس از سپری شدن نزدیک به یک قرن و اندی از اختراع آن ، از پر طرفدارترین و هیجان انگیزترین رشته های ورزش بین المللی است .
دکتر نای اسمیت در شروع کار دو سبد که مخصوص حمل میوه بود بر دیوار دو طرف سالن ورزش دانشگاه و در ارتفاعی بلندتر از قد یک انسان قد بلند نصب کرد و به دو گروه از ورزشکاران جوان دانشگاه آموزش داد که توپی را دست به دست بدهند و سعی کنند آن را به درون سبد بیندازند . در این حال ، تیم مقابل باید بکوشد که مانع از انجام این کار شود و توپ را هم از چنگ حریف بربایند و تصاحب کند.
نخستین مسابقه ای که به این ترتیب و به صورتی تجربی ترتیب یافت میان دو تیم 9 نفره در کالج اسپرینگ فیلد بود و اولین گل تاریخ بسکتبال را هم یکی از بازیکنان به نام "ویلیام چیلس" به سبد انداخت . بعدها شخصی به نام "فرانک ماهان" با توجه به اینکه در زبان انگلیسی سبد را بسکت ( BASKET ) و توپ را بال (BALL ) می گویند ، این ورزش را بسکتبال نامید . دکتر نای اسمیت ، برای آنکه بازی بسکتبال خشن نشود ، مقررات دقیقی برای آن به وجود آورد . بعضی از مقررات اولیه بسکتبال چنین بود :

• بازیکنان حق نداشتند توپ را از دست هم بربایند .
• بازیکنی که توپ را در اختیار داشت ، نباید با آن راه برود یا بدود .
• هل دادن و هر نوع خشونت ممنوع بود .
• فقط بازیکنانی که توپ را در اختیار نداشتند می توانستند به هر طرف بدوند و جا بگیرند .
• بازیکن توپ به دست باید توپ را به طرف یاران خود پرتاب کند و به آنها برساند .

<>
<>
<>


در آغاز ، ته سبد هم بسته بود و هر بار که توپ به درون سبد می افتاد باید کسی به کمک نردبان توپ را از سبد بیرون بیاورد .
در سال 1892 شخصی به نام "لئو آلن" سبد بسکتبال را که تا آن روز از ترکه چوب یا الیاف بود و به همین دلیل به زودی پاره و فرسوده می شد ، از سیم بافت تا استحکام بیشتری داشته باشد .
دیری نگذشت که این ورزش جدید طرفداران زیادی در میان دانشجویان دانشگاه اسپرینگ فیلد و دیگر دانشگاه ها یافت .دکتر نای اسمیت هم مقررات و قوانین بسکتبال را کامل تر کرد و نسخه هایی از آن را به هر دانشگاه یا باشگاهی که علاقمند بود ارسال داشت . این مقررات در سال 1892 میلادی به صورت کتابچه ای برای استفاده عموم منتشر شد .
کشور کانادا نخستین کشور خارجی بود که ورزش بسکتبال به آن راه یافت .
دیگر کشور ها هم بتدریج و در سال های بعد پذیرای این ورزش جدید شدند :
فرانسه در سال 1893 ، چین و هندوستان در سال 1894 ، انگلستان در سال 1894 ژاپن در سال 1900 و .. .
نخستین مسابقه رسمی بسکتبال در سال 1896 بین دو تیم از دو دانشگاه شیکاگو و آیوا برگزار شد . نتیجه این بازی تاریخی 15 بر 12 به سود تیم دانشگاه شیکاگو بود .
در سال 1930 دکتر نای اسمیت کتابی درباره خواص بسکتبال تالیف کرد تا نشان دهد که بازی بسکتبال گرچه بسیار پر تحرک است اما حتی برای سالمندان هم خطری ندارد و آسیبی متوجه اعضای حیاتی بدن ( قلب و کلیه ) نخواهد شد .

انرژی در بسکتبال

سیستم انرژی در بسکتبال

سیستمهای انرژی در بسکتبال: بحث راجع به سیستمهای تولید انرژی در بدن برای انجام فعالیتهای روزمره و بالاخص ورزشی از دیرباز موضوع اکثر کتابهای ورزشی و همچنین سمینارها و کنفرانس های ورزشی و علم تمرین بوده و می‌باشد. ورزش بسکتبال نیز از این قاعده مستثنی نمی‌باشد و در این ورزش جذاب نیز مورد تحلیل و بررسی های قرار گرفته است و نظرات مختلف راجع به سیستمهای انرژی مطرح شده است. در این مقاله قصد بر آن است که در ابتدا سیستمهای انرژی را بطور بسیار مختصر تعریف کرده و چگونگی عملکرد آنها را توضیح دهیم و سپس بدنبال آن راجع به اهمیت هر یک از آنها در ورزش بسکتبال می‌پردازیم. سیستمهای انرژی سیستمهای انرژی در بدن به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: یکی هوازی و دیگری غیر هوازی. سیستم هوازی آن دسته از واکنشهائی را شامل می‌شوند که برای تولید انرژی نیاز به وجود اکسیژن داشته و معمولاً واکنشها در حضور اکسیژن و در میتوکدوزی سلول صورت می‌گیرد و در مقابل این سیستم، سیستم غیر هوازی وجود دارد که همانطور که از نام آن پیداست انجام واکنشها نیازی به اکسیژن نداشته و یا به بیان ساده تر در شرایط کمبود و یا نبود اکسیژن انجام شده و انرژی برای فعالیتهای سلول را فراهم می‌ کند این دستة اخیر خود به دو زیر گروه کوچکتر به نام سیستم اسید لاکتیکی و سیستم غیر اسید لاکتیکی تقسیم می‌شوند. الف) سیستم لاکتیک سیستمی از تولید انرژی است که علاوه بر تولید مولکولهای ATP در سلول که منشاء انرژی یا فرم رایج انرژی در داخل بدن هستند مادة دیگری نیز بنام اسید لاکتیک تولید می‌کنند که برای سلول مضر بوده و بالا رفتن آن از میزان خاص در درون سلول و همچنین خون منجر به اختلالات زیادی در عملکرد سلولی و در نهایت کل سیستم ارگانهای بدن می شود. ب) سیستم غیر اسید لاکتیک غیر هوازی که به سیستم فسفاژن معروف است سیستمی است که باز برای تولید انرژی نیاز به وجود اکسیژن ندارد ولی مادة زائدی نیز تولید نمی‌کند. این سیستم بسیار در دسترس بوده و شامل خود ATP ذخیره در سلول بوده بعلاوه کراتین فسفات که خود یک ترکیب فسفردار بوده و با پیوندهای پر انرژی که با آزاد کردن بنیان فسفر خود آن را در اختیار ATP گذاشته و آن را تبدیل به ATP می‌کنند. حال که در اینجا صحبت از ATP و ADP شد بد نیست که بطور مختصر راجع به این ترکیبات توضیحاتی داده شود. ATP یا آدنوزین تری فسفات فرم رایج انرژی در سلولهای عضلانی و بطور کل بدن است. همانطور که اگر شما به خارج او کشور سفر کنید با رسیدن در کشور مقصد نیاز هست که پول خود را برای خرج کردن ابتدا به پول رایج مملکت مورد نظر تبدیل کنید تا بتوانید آن را خرج کنید و از آن استفاده کنید. ATP نیز دقیقاً چنین حالتی را دارد- تمام مواد غذائی که مصرف می‌شود باید انرژی موجود در پیوندهای شیمیائی را صرف تشکیل ATP کنند تا در بدن قابل مصرف باشد به عبارتی ATP در بدن به عنوان واحد انرژی شناخته می‌شود. آنچه در بحث سیستمهای انرژی بسیار مهم است یکی مقدار کل ATP می‌باشد که ممکن است از مصرف مواد غذائی اولیه از قبیل کربوهیدرات ها و چربی ها و پروئین ها ایجاد شودو نکته مهم دیگر سرعت تولید انرژی یا همان ATP در واحد زمان است. به همین دلیل نیاز است که سیستمهای انرژی را از این لحاظ دسته بندی کنیم. از لحاظ سرعت تأمین انرژی سیستم غیر هوازی – غیر اسید لاکتیکی یا همان سیستم فسفاژن جایگاه اول را داشته و بعد از آن به ترتیب سیستم غیر هوازی- اسیدلاکتیکی و نهایتاً سیستم هوازی قرار می‌گیرند ولی از لحاظ میزان یا حجم و مقدار ATP تولید شده از هر یک از این سیستمهای انرژی و رتبه بندی دقیقاً برعکس می‌شود یعنی سیستم هوازی بیشترین مقدار و سیستم غیر هوازی (غیر اسید لاکتیکی) کمترین مقدار ATP را تولید می‌کند. از لحاظ کاربردی یا عملی این بدین معناست که اگر بدن یا عضله نیاز به اجرای حرکتی داشته باشد که نیاز به مصرف مقدار زیادی انرژی در زمان اندک داشته باشد در این زمان سیستم غیر هوازی وارد عمل می‌شود به عنوان مثال می توان به یک برش سریع یا بوتاب شوت جفت و یا ریباندتوپ از حلقه و یا دفاع اشاره کرد در هر یک از این حرکات و یا حوادث یک فصل مشترک وجود دارد و آن انجام یک حرکت با توان بالاست مانند پریدن و یا دویدن سریع. همانطور که مشخص است زمان اجرای این حرکات کوتاه بوده و از حد چند ثانیه تجاوز نمی‌کند در این حرکات معمول سیستم غیر هوازی (غیر اسید لاکتیکی) نقش عمده را ایفا می‌کند. ولی در شرایط دیگر اوضاع می‌تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال به یک وضعیت دفاع یارگیری تمام زمین توجه کنید. در این حالت بازیکنان موانع باید سریع و بدون وقفه مرتباً زمین جابجا شده و در امر دفاع و یار مستقیم خود و همچنین کمک وپوشش به هم نیمی خود و یا قطع توپ ایفای نقش کنند. این وضعیت همان طور که مشخص است از حرکات مثل فرش و یا دیباند طولانی تر بوده و در عین حال از لحاظ توان نیز پائین تر می باشد. در این شرایط معمولاً اعتقاد بر آن است که سیستم غیر هوازی- اسید لاکتیکی نقش عمده را ایفا می‌کند . همانطور که مشاهده می‌کنید در حوادث بازی بسکتبال و حرکات تکنیکی آن مثل شوت زدن سه گام رفتن- ریباند و یا دانک زدن و غیره معمولاً سیستم های غیر هوازی نقش عمده را بازی می‌کنند و این همان چیزی است که در بسیاری از کتاب های فیزیولوژی ورزش و علم تمرین نیز به آن اشاره می‌شود. اما در این بیان نقش سیستم هوازی کدام است؟ آیا این سیستم نقش در ورزش بسکتبال دارد و آیا اصولاً این سیستم سیستم مهمی به شمار می‌رود یا خیر؟ اولاً باید گفت سیستم هوازی مهمترین سیستم انرژی بدن می‌باشد چرا که سلولهای بدن در کلیه کارهای روزانه و بطور عادی ازآن استفاده می‌کنند و نکته دوم که معمولا توان این سیستم از لحاظ عملی بالاتر از آن چیزی است که تخمین زده می‌شود. این بدین معناست که در بسیاری از تکرارهای پرتوان و یا تکرار حرکاتی که نیاز به توان بالا و انرژی زیادتری است با انجام تکرارهای بیشتر این سیستم نیز مداخله بیشتری می‌کند بخصوص اگر زمان استراحت بین آن حوادث یا حرکات که نیاز به انرژی فراوان دارد طولانی نباشد و نکته سوم آن که این سیستم نقش بسیار مهمی را در بازگشت به حالت اولیه و شارژ مجدد در سیستم غیر هوازی ذکر شده بازی می‌کند. در نتیجه این سیستم انرژی نقش پیش نیاز را برای دو سیستم دیگر بازی می‌کند. از لحاظ عملی نتیجه آن که بازیکنان بسکتبال نیاز دارند تا سیستم هوازی خود را خوب تقویت کنند تا بتوانند اجرای خوبی از خود در زمین بازی نشان دهند. (دکتر حمید مجلسی)